Adieu 2018

by Kanako | My Little Paris

Λίγες ώρες απομένουν μέχρι να αποχαιρετήσουμε το 2018. Ήταν μια χρονιά περίεργη. Προσπαθώντας να σκεφτώ τα καλά και τα άσχημα, οφείλω να ομολογήσω ότι η ζυγαριά ισορρόπησε. Κάτι/κάποιον έχασα, κάτι/κάποιον κέρδισα. Κάπως έτσι είναι η ζωή, και είμαι ευγνώμων που μπορώ και τη μοιράζομαι με την οικογένεια και τους φίλους μου. Κλείνω το 2018 με ένα χαμόγελο και κοιτώ το 2019 με αισιοδοξία.

 Μικρές Χαρές:

• Τα σεμινάρια ιστορίας τέχνης κι ελληνικής ζωγραφικής, δραματουργίας, δημιουργικής γραφής. Έπονται κι άλλα. Που; Στο αγαπημένο μου Fårö.
• Το ταξίδι αστραπή στη Μαδρίτη. Κάτι παραπάνω από 48 ώρες, αλλά τόσο πολλές εικόνες.
• Η αναγνωστική μου χρονιά. Έβαλα στόχο λιγότερα βιβλία, διάβασα περισσότερα από κάθε φορά.
• Οι φίλοι που απέκτησα. Τόσο διαφορετικές ηλικίες και background. Η φίλη μου, η Ελένη, το είπε καταπληκτικά στον τοίχο της στο facebook, και σας το παραθέτω.

έχε την ψυχή σου ανοιχτή σε νέους φίλους 
σε νέα ταξίδια 
σε καινούριες ιστορίες ανθρώπων που θα σε εκπλήξουν 
στα υπέροχα μυστικά που κρύβει ο διπλανός σου πίσω από την πρώτη εντύπωση 
σε νέες γνώσεις και άλλες γνώμες

• Μικρά, ερασιτεχνικά blog με υπέροχο περιεχόμενο, που κάθε ανάρτησή τους είναι ένα ευχάριστο διάλειμμα στην ημέρα μου. Αναζητήστε τις Over the Place, Mon Petit Café de Humanité, και Style Rive Gauche.
• Οι Lucia di Lammermoor και Manon στην Εθνική Λυρική Σκηνή.
• Ο φετινός Secret Santa μου έφερε επιτέλους δώρο βιβλίο. Best Secret Santa So Far.
• Το φανταστικό Μετά την Πρόβα/Περσόνα σε σκηνοθεσία Ivo Van Hove.
• Οι αγκαλιές και τα χαμόγελα από μικρές φατσούλες.
• Τα δώρα χωρίς λόγο.
• Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης στο Κύτταρο. Και να ερμηνεύει Χατζιδάκι στην Εθνική Λυρική Σκηνή.
• Αόρατες Πόλεις. Κουτσό. The Second Sex. Μέρες Α’ και Β’ και Γ’. M Train. Η Έβδομη Λειτουργία της Γλώσσας. Νοέμβριος. Στο Καφέ των Υπαρξιστών. Ιστορία Αγάπης και Σκότους. Το Θείο Τραγί. Το Άλλο Μισό. Το Οριζόντιο Ύψος κι Άλλες Αφύσικες Ιστορίες. Μπαρόκ.
• Τα καινούργια στέκια, όπως το Petit Fleur στο Κολωνάκι.
• Οι φίλοι μου. Είτε τους βλέπω συχνά, είτε τους βλέπω μια φορά τον χρόνο.
• Οι βόλτες στους δρόμους του κέντρου της Αθήνας ακούγοντας τα αγαπημένα μου podcast.
• Η αναδρομική έκθεση στον Γιάννη Μόραλη. Οι φωτογραφίες της Joan Leigh Fermor. Τα αυτοκρατορικά διαμερίσματα του Qianlong στο Μουσείο της Ακρόπολης. Το Άρωμα Γυναίκας στο Μουσείο Θεοχαράκη.
• Η ταινία Mary Poppins Returns. Ήμουν ξανά μικρό παιδί.

Καλή Πρωτοχρονιά σε όλους!

by Kanako | My Little Paris

Sponsored Post Sponsored Post Menu Περισσότερες πληροφορίες Learn from the experts: Create a successful blog with our brand new courseThe WordPress.com Blog

WordPress.com is excited to announce our newest offering: a course just for beginning bloggers where you’ll learn everything you need to know about blogging from the most trusted experts in the industry. We have helped millions of blogs get up and running, we know what works, and we want you to to know everything we know. This course provides all the fundamental skills and inspiration you need to get your blog started, an interactive community forum, and content updated annually.

Register now

Έλενα Μαρούτσου | Οι Χυδαίες Ορχιδέες

Georgia O’Keeffe | Black Iris (1926)

Το αίθριο αυτό το έχουμε διαμορφώσει με τον άντρα μου σε θερμοκήπιο. Καλλιεργούμε διάφορα φυτά, κακτοειδή τα περισσότερα, όμως εγώ είμαι πολύ περήφανη για τις ορχιδέες. Έχουμε καταφέρει να προμηθευτούμε αρκετά είδη, όλα εντυπωσιακά. Επειδή δεν ξέρω τα λατινικά τους ονόματα, τους έχω δώσει δικά μου: «Σκισμένη Ομπρέλα», «Αντίδοτο Έρωτα», «Βελούδινη Αράχνη», «Μοβ Δάχτυλα», «Τρύπιο Αερόστατο», «Σου-βγάζω-τη-γλώσσα», «Φιλί Δίδυμων Φιδιών», «Τρέμουλο». Φυσικά, υπάρχουν κι άλλα. Τις ορχιδέες μου τις βαφτίζω με το που τις δω. Είναι μια αυθόρμητη, σχεδόν αυτόματη διαδικασία. Μετά γράφω τα ονόματα σ’ ένα τετράδιο, αν και τα θυμάμαι απέξω. Ποτέ δεν έχω ξεχάσει ή μπερδέψει κανένα. Είναι παράξενο από τι μικροπράγματα αντλεί κανείς περηφάνια. Εγώ αντλώ από αυτό: η φαντασία και η μνήμη μου δεν έχουν προδώσει ποτέ η μία την άλλη.

– Οι Χυδαίες Ορχιδέες, Έλενα Μαρούτσου

María Gainza | Το οπτικό νεύρο: Διηγήματα πάνω σε χαρτί (Ι)

Call Me By Your Name (2017)

Τις προάλλες, ένα βράδυ, τριγύριζα στο σπίτι της φίλης μου της Αμάλια και ψαχούλευα τη βιβλιοθήκη της. Ενώ η οικοδέσποινα τελείωνε το μαγείρεμα, εγώ κρυφοκοιτούσα λαίμαργα τα ράφια. Προσποιόμουν φυσικότητα, αλλά οι ματιές μου ήταν κλεφτές, σαν του πορτοφολάκια. Γνώριζα καλά ότι αυτό που έκανα ήταν κατά βάθος αδιακρισία, σαν να περιεργαζόμουν το περιεχόμενο απ’ το ντουλαπάκι μιας ξένης τουαλέτας. Δεν μπορώ ν’ αντισταθώ· και τα δύο μέρη προσφέρουν πληροφορίες-κλειδιά σχετικά με τον ιδιοκτήτη τους.

– Το οπτικό νεύρο: Διηγήματα πάνω σε χαρτί, María Gainza {Πριν την εκκίνηση}

Οι Συνταγές της Κυρίας Μπήτον και οι Άγγλοι Συγγραφείς | Τσάι

Αυτή την εβδομάδα νιώθω ότι ο καιρός ψύχρανε απότομα. Όπως γράφει και ο Γιώργος Σεφέρης στο ημερολόγιο του, το οποίο ξεκίνησα χθες να διαβάζω, «Εδώ δεν υπάρχει φθινόπωρο, όπως δεν υπάρχει λυκόφως. Το κρύο, το σκοτάδι πέφτουν μονομιάς, σαν από μηχανής». Το βράδυ, όταν επιστρέφω σπίτι μετά από μια μεγάλη μέρα, θέλω οπωσδήποτε να πιω μια κούπα ζεστό τσάι. Αποφάσισα, λοιπόν, να μοιραστώ μαζί σας μια συνταγή για το πώς ετοιμάζει κανείς σωστά το τσάι, την οποία διάβασα τυχαία σε ένα βιβλίο που βρήκα στα ράφια του Petit Fleur, στο Κολωνάκι.

Τσάι

Για να φτιάξουμε ένα καλό τσάι το νερό πρέπει να βράζει, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να βάλουμε νερό που έχει βράσει για πολλή ώρα ή που έχει ξαναζεσταθεί.

Ρίχνουμε το τσάι τη στιγμή που το νερό αρχίζει να βράζει.

Το μαλακό νερό κάνει το καλύτερο τσάι.

Αφού όμως είναι δύσκολο να βρούμε στην περιοχή μας το κατάλληλο νερό για τσάι, είναι προτιμότερο να διαλέξουμε μια ποικιλία τσαγιού που να ταιριάζει με το νερό που έχουμε.

Είναι καλύτερα να βάζουμε το τσάι σε πήλινη ή πορσελάνινη τσαγιέρα παρά σε μεταλλική.

Πρώτα πλένουμε την τσαγιέρα με καυτό νερό και μετά τη γεμίζουμε με το τσάι.

Ένα κουταλάκι του γλυκού είναι αρκετό για δύο φλιτζάνια τσάι.

Αφήνουμε το τσάι να σταθεί για 3′ – 4′ πριν το σερβίρουμε, για να βγάλει το λεπτό του άρωμα.

Το γάλα που σερβίρουμε μαζί με το τσάι πρέπει να είναι πάντοτε ζεστό.

Sarah Bakewell | Στο καφέ των υπαρξιστών: ελευθερία, ύπαρξη και κοκτέιλ βερίκοκο (II)