Όλα τα ποιήματά μου για την άνοιξη
ατέλειωτα μένουν.
Φταίει που πάντα βιάζεται η άνοιξη,
φταίει που πάντα αργεί η διάθεσή μου.
Γι’ αυτό αναγκάζομαι
κάθε σχεδόν ποίημά μου για την άνοιξη
με μια εποχή φθινοπώρου
ν’ αποτελειώνω.
«At a meeting just outside Paris, a fifteen-year-old girl came up to me and said that she’d been to see my movie. She’d gone once, twice, three times and only wanted to say one thing really… that she realized that there is such a thing as soul. She hadn’t known before, but now she knew that the soul does exist. There’s something very beautiful in that. It was worth making Veronique for that girl. It was worth working for a year, sacrificing all that money, energy, time, patience, torturing yourself, killing yourself, making thousands of decisions, so that one young girl in Paris should realize that there is such thing as a soul. It’s worth it.»
Ο αέρας σηκώνει τα κρίματά μας ψηλά,
τα στροβιλίζει για λίγο μακριά
απ’ τις κουτές σκευωρίες μας
και τ’ αφήνει να πέσουν πάλι στη γη ·
εκεί ν’ ανθίσουν.
Νωπές ακόμη παίρνει τις λεξούλες
να, εκεί έλα,
τις ακουμπάει στις κορφές
των αισιόδοξων δέντρων
και τις καθίζει μετά στο χώμα
σαν αναμνηστικά ξεραμένα τίποτα.
Ο αέρας σηκώνει τα σχισμένα φύλλα
της μικρής νουβέλας
κι όπως ανεβαίνουν, γίνεται ευανάγνωστη
η σελίδα της ζωής μας, για να διαβαστεί κάποτε στη νηνεμία
σαν ένα νόημα που μας δόθηκε ακέραιο.
Δεν ξέρω αν σας έλειψαν, αλλά αποφάσισα να επιστρέψω με τις αναγνωστικές προτάσεις του Σαββατοκύριακου. Σε αυτό το post έχω να σας κάνω τρεις προτάσεις: (α) ένα όμορφο άρθρο στο περιοδικό The New Yorker που θα αγγίξει τις χορδές των βιβλιόφιλων, (β) ένα αφιέρωμα στις ταινίες της Agnès Varda και στους λόγους για τους οποίους θεωρείται σημαντική σκηνοθέτης, και (γ) ένα άρθρο της Dolly Alderton για το μόνιμο αίσθημα του «I’m in trouble», που πολλοί από εμάς βιώνουμε. Καλή αναγνωστική απόλαυση!
∴
◊ My Father’s Stack of Books by Kathryn Schulz @ The New Yorker
And yet, as my father knew, a perfect shelving system is also inherently an imperfect one. […] The difficulty is that anything that is perfectly ordered is always threatening to become imperfect and disorderly—especially books in a household of readers. You are forever acquiring new ones and going back to revisit the old, spotting some novel you’ve always intended to read and pulling it from its designated location, discovering never-categorized books in the office or the back seat or under the bed.
◊ The Restless Life and Oeuvre of Agnès Varda by David Hudson @ criterion.com
Martin Scorsese puts it this way: “Every single one of her remarkable handmade pictures, so beautifully balanced between documentary and fiction, is like no one else’s—every image, every cut.”
◊ Dolly Alderton On That Enduring Feeling that you’ve Done Something Wrong @ The Sunday Times
“Why did we react like that?” I asked. “Did you think we were in trouble?”
“Yeah,” Lauren replied. “But I always think I’m in trouble. I’ve felt like I’m in trouble every day since I left school.”
Οδηγίες για το πώς να «βλέπεις» την Τέχνη, όταν επισκέπτεσαι κάποιο μουσείο:
